Obolenja sinusnih šupljina

Akutni rinosinuzitisi najčešće počinju kao virusne infekcije, da bi se sekundarno na upaljenoj sluzokoži naselile bakterije (Haemophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus), pa oboljenje prolazi sa kliničkom slikom bakterijskog oboljenja.
Ukoliko odbrambene snage organizma nisu dovoljno jake ili ukoliko se akutni rinosinuzitis neadekvatno leči, bolest prelazi u hroničnu fazu i tada ju je mnogo teže lečiti.

Hirurško lečenje
Klasični oblici hirurškog lečenja zapaljenja paranazalnih sinusa sa kompletnim uklanjanjem obolele sluzokože, danas su ustupili mesto tzv. funkcionalnoj endoskopskoj sinusnoj hirurgiji (functional endoscopic sinus surgery-FESS). Osnovni princip ove hirurgije je da se sa što manje intervencija postigne maksimalni efekat.

Nakon detaljnog endoskopskog pregleda i detaljnog studiranja CT snimaka, pod kontrolom rigidnog endoskopa (optičke sonde), u stanju opšte anestezije, ulazi se u nosnu šupljinu. Najveći deo intervencija obavlja se na nivou struktura srednjeg nosnog hodnika, u kome se nalaze otvori većeg dela sinusnih šupljina. To je ostiomeatalni kompleks.
Nakon uklanjanja sabljastog nastavka (processus uncinatus) i etmoidalne bule, kao i hiperplastične sluzokože, omogućen je pristup šupljinama maksilarnog i donjeg dela frontalnog sinusa, kao i prednjim etmoidalnim ćelijama.

Upravo su osnovna dva principa endoskopske hirurgije sinusa: omogućiti što bolju ventilaciju šupljina sinusa i omogućiti uslove za što bolju drenažu sekreta. Ostvarivanjem ta dva principa, stvaraju se uslovi za ozdravljenje hronično upaljene sluzokože sinusa. Takođe se endoskopskim putem mogu ukloniti ili korigovati one anatomske varijacije koje su bile predisponirajući faktor za otežanu ventilaciju i drenažu sinusa. Nakon operacija sinusa endoskopskim putem, u nosne šupljine se stavljaju mali tamponi od gaze ili od nekih drugih prirodnih materijala. Uklanjaju se iz nosa nakon dva, odnosno nakon četiri dana, u zavisnosti od težine operacije. Nakon vađenja tampona, u nos se ukapavaju ili fiziološki rastvor ili preparati prerađene morske vode, u cilju toalete nosne šupljine i ubrzavanja procesa epitelizacije-zarastanja sluzokože.

Tokom operacije, kada su u opštoj anesteziji, pacijenti ne osećaju bol. Nakon buđenja iz anestezije, bol je slabijeg intenzitea i kratkog trajanja. Primena endoskopske hirurgije u lečenju hroničnih zapaljenja sinusa ima i neka ograničenja. To su pre svega teške gljivične infekcije šupljina sinusa sa pretećim prodorom ka lobanjskoj šupljini ili očnoj duplji. Tada je neophodno kompletno ukloniti ne samo nakupine gljivica, nego i kompletno ukloniti hronično upaljenu sluzokožu sinusa. Teška hronična zapaljenja sluzokože frontalnih sinusa, kojima nije moguće pristupiti endoskopskim putem, takođe su indikacija za primenu spoljašnjih i radikalnih hirurških zahvata. Nakon radikalnih hirurških zahvata oporavak traje tri nedelje do mesec dana.

X